Blurren, wie wil dat nou niet?

Gisteren was ik een van de sprekers op het Jaarcongres RetailAgenda en vandaag maakte Amsterdam bekend mee te willen doen aan een proef van de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) waarbij winkels alcohol en horeca producten gaan verkopen. Dat noemen we in de retail ‘’blurring’’ en wie wil dat nou niet? Een biertje in je favoriete schoenenzaak en een knipbeurt in het café. Het is de manier om meer beleving toe te voegen aan de fysieke winkelstraat. Want net als mijn collega Evelien ben ik er van overtuigd dat het einde van de winkelstraat nog lang niet in zicht is.

In mijn presentatie ‘’Regels, Rek en Retail’’ ging ik in op mijn initiatief in Amsterdam: de Freezone. Een freezone biedt ruimte aan initiatieven en schaft regels waar mogelijk af. Ondernemers en bewoners maken een keuze uit tal van maatregelen en gaan met elkaar voor twee jaar het experiment aan. Voorwaarde is dat de betreffende straat een minimale leegstand van 5% moet hebben en dat de organisatiegraad goed is. De eerste freezone is reeds van start in de Jan Evertsenstraat en de Rijnstraat en het Osdorpplein worden ook voorgedragen.

Rek in de regels voor ondernemers dus. Maar een freezone is slechts een randvoorwaarde; het initiatief moet van de ondernemers komen en de omzet van de klant. Zonder consument geen cent! Daarom rondde ik mijn presentatie af met een nadrukkelijk oog voor de klant; hoe beweegt hij/zij zich voor en in de winkel, wanneer wordt er naar producten gekeken en wat wordt er uiteindelijk afgerekend. Alle technieken die we in kunnen zetten voor het observeren van de klant geven inzicht in het Wat, Waar en Wanneer. Maar voor het Wie en Waarom zullen we de klant altijd moeten blijven bevragen. En dat doen we dan ook met hartstocht.

Klik hier voor de prezi-presentatie

Freezone

Geef een reactie