Onlangs was ik bij bijeenkomst van Connexxion over zero-emissie. Daar werd niet alleen gesproken over de stevige stappen die gezet worden met de elektrificering maar kwam ook de chauffeursruimte in het kunstwerk bij het Spaarneziekenhuis aan de orde. Ik wist niet dat er zo’n ruimte in het kunstwerk zat en plaatste dat op social media. Een van de buschauffeurs nodigde me daarop uit om een kijkje te komen nemen. Dus ging ik kijken! Ook naar de voorgenomen plek voor de nieuwe laadinfrastructuur voor nog meer elektrische bussen in onze gemeente.
En wat blijkt, theAmazing Whale Jaw, want zo heet het kunstwerk, is eigenlijk helemaal geen kunstwerk. Het is een bushalte met inderdaad aan het einde een kleine rustruimte voor de chauffeurs. De bushalte werd ontworpen door architect Maurice Nio van NioArchitecten en werd in juni 2003 geopend. De halte vormt een knooppunt tussen ons lokale busnetwerk en de Zuidtangent.
Wat een buitengewone durf om een bushalte zo te ontwerpen. Het is alsof een gigantische ruimtewalvis midden in het busnetwerk van Nederland is geland. Geweldig! Van oorsprong had het gebouw de kleur van transparant polyester: wit maar dat ging al snel verkleuren. Sinds 2005 is het gebouw oranje. Tijdens mijn bezoek zag ik dat het gebouw wel een likje verf kon gebruiken en dat gebeurt nog dit voorjaar. Dan krijgt de Walviskaak een poetsbeurt en wordt opnieuw geschilderd. Mijn bezoek maakte me nog nieuwsgieriger naar het werk/gebouw en het voorgenomen onderhoud. En daar ben ik nu dus achter (en u dus ook).
Foto ontwerper: The Amazing Whale Jaw, busstation Spaarne Ziekenhuis met architect Maurice Nio. Fotograaf AlenaHanzlová
Foto Marja Ruigrok in de rustruimte van de chauffeurs van Connexxion en een foto voor de rustruimte.
